Ystyriodd yr ymchwiliad gŵyn Ms A am ei thriniaeth gan Feddygfa Meddygon Teulu (“y Practis”), yn ardal Bwrdd Iechyd Prifysgol Aneurin Bevan (“y Bwrdd Iechyd”).
Dywedodd Ms A ei bod wedi dweud wrth Uwch Ymarferydd Nyrsio Iechyd Meddwl y Practis ar 15 Hydref 2020 ei bod yn cael adwaith niweidiol i sertraline (math o wrthiselyddion). Fodd bynnag, methodd AMHNP â’i chynghori i roi’r gorau i’r feddyginiaeth neu weithredu ar y dirywiad yn iechyd meddwl Ms A. Dywedodd Ms A fod AMHNP wedi methu trefnu apwyntiad dilynol a threfnu profion gwaed i ymchwilio i’w symptomau. Dywedodd Ms A fod yr AMHNP, maes o law, wedi ei chynghori i roi’r gorau i’r sertraline, ond gwnaethpwyd hyn yn gyflym a datblygodd symptomau o ganlyniad i roi’r gorau i’w cymryd. Dywedodd Ms A fod yr AMHNP wedi methu cydnabod ac ymateb i’w hargyfwng iechyd meddwl ac wedi ymateb iddi drwy alw’r Heddlu a’i thywys o’r Practis. Dywedodd Ms A ei bod wedi cael ei thynnu o’r Practis ar unwaith a’i bod yn credu bod yr ymateb hwn yn amhriodol ac yn ddiangen gan fod ei hymddygiad yn deillio o’i salwch.
Canfu’r ymchwiliad fod Ms A yn arddangos symptomau iselder ar 15 Hydref ac felly roedd yn briodol peidio â rhoi’r gorau i gymryd sertraline. Roedd hi’n rhesymol hefyd i beidio â threfnu dyddiad dilynol pendant ar ôl yr apwyntiad ar 15 Hydref. Ni chafodd yr AMHNP gyfarwyddyd i drefnu profion gwaed gan y meddyg teulu ac felly ni ellid ei beirniadu am beidio â gwneud hynny. Fodd bynnag, gwahoddwyd y Practis i atgoffa’r meddygon teulu o’r rhwymedigaethau a osodir arnynt gan ganllawiau moesegol y Cyngor Meddygol Cyffredinol ar gyfer meddygon. Roedd y penderfyniad clinigol i roi’r gorau i ragnodi sertraline drwy leihau’n raddol ar 1 Rhagfyr yn briodol. Er nad oedd cyflymder y gostyngiad yn cyd-fynd â’r canllawiau rhagnodi, mae’n debygol bod effaith y sgil-effeithiau o ganlyniad i barhad dros gyfnod hwy wedi bod yn waeth yn glinigol i Ms A na’r sgil-effeithiau rhoi’r gorau i gymryd y feddyginiaeth.
Nid oedd tystiolaeth yn y cofnodion clinigol o drafodaeth rhwng yr AMHNP a’r meddyg teulu sy’n rhagnodi cyn lleihau’r dos sertraline. Ar ben hynny, nid oedd tystiolaeth o drafodaeth rhwng yr AMHNP na’r meddyg teulu sy’n rhagnodi am roi gwybod i Ms A am y sgil-effeithiau y gallai ddod ar eu traws yn ystod y broses o roi’r gorau iddi; wynebodd Ms A anghyfiawnder o ganlyniad i’r methiant hwn gan nad oedd hi wedi paratoi ar gyfer yr effaith tymor byr y byddai rhoi’r gorau iddi yn debygol o’i chael arni. Canfu’r ymchwiliad fod Ms A wedi ymddwyn yn ymosodol ar 15 Rhagfyr, roedd y staff yn poeni am eu diogelwch ac roedd galw’r heddlu yn briodol. Yn olaf, canfu’r ymchwiliad fod y weithdrefn gywir wedi’i dilyn wrth dynnu Ms A oddi ar restr y Practis, fodd bynnag, yn y dyfodol byddai’r Practis yn rhoi gwybod i gleifion am y penderfyniad cyn cael gwybod gan y Bwrdd Iechyd eu bod wedi’u tynnu oddi ar y rhestr.
Cytunodd y Practis i ymddiheuro i Ms A am y methiannau a nodwyd. Cytunodd hefyd i ystyried y methiannau a’r sylwadau yn yr adroddiad ac i atgoffa’r holl staff o bwysigrwydd cadw cofnodion da yng nghyswllt trafodaethau rhwng rhagnodwyr a staff. Gwahoddwyd yr AMHNP i ystyried canfyddiadau’r adroddiad yn ei gwerthusiad blynyddol nesaf.